کشکول طبیعی، نسبتا قدیمی قواره دار، خوش تراش
کد محصول: 127
۱,۲۰۰,۰۰۰ تومان
فقط ۱ عدد باقیمانده 33 تایی
افزودن به سبد خرید
- مشخصات محصول
- توضیحات تکمیلی
- نظرات
| تعداد مهره | 33 |
|---|---|
| سایز مهره | 12MM |
| جنس مهره | کشکول |
درباره کشکول :
کشکول میوه درختی به نام کوکودومر coco de mer و گونه کمیاب درخت نخل بومی مجمع الجزایر سیشل در اقیانوس هند هستش که در طول تاریخ، موضوع افسانه‌های مختلف بوده.میوه این درخت قبل از کشف سیشل، گاهی توسط جریان‌های اقیانوسی به سواحل دوردست، مانند سواحل مالدیو، برده میشد و مردم آن نواحی را به تعجب و شگفتی وامی‌داشت. میوه کوکودومر بسیار بزرگ (بزرگ‌ترین دانه در قلمرو گیاهان) و شکل عجیبی داره، از یک طرف به شکل و اندازه باسن بدن و از طرف دیگه به شکم و ران شباهت داره.
جای تعجب نیست که مردم بسیاری از نقاط جهان به این میوه به عنوان یک شی نادر و جذاب با خواص اساطیری و حتی جادویی نگاه می‌کردند.
کشکول (کوک) چیست؟
کشکول یا کوک میوه درخت کوکودومر و بسیار بزرگ هستش. قطر اون میتونه به نیم متر برسه و میتونه وزنی در حدود ۲۵ کیلوگرم داشته باشه. از مغز کشکول در امور پزشکی و از پوستش به عنوان کاسه استفاده میشه. آنچه که در ایران به عنوان کشکول می‌شناسیم، کاسه اون هستش که در گذشته به عنوان کشکول صوفیان به شدت محبوب بوده و به نوعی از ملزومات آن‌ها محسوب میشده است.
نخل کوکودومر برخلاف نخل نارگیل دارای درختان نر و ماده مجزاست و برخلاف میوه نارگیل، میوه کوکودومر با شناور شدن روی آب اقیانوس برای پراکندگی طبیعی سازگار نیست. هنگامی که یک میوه کوکودومر به داخل دریا می‌افته، به دلیل وزن و چگالی زیادش نمیتونه روی آب شناور بشه و به داخل آب فرو میره.
بعد اینکه میوه برای یه مدت زمان مشخصی داخل دریا موند، پوستش جدا میشه و قسمت‌های داخلی میپوسن. گازهایی که در داخل میوه ایجاد شده‌اند باعث میشن که میوه لخت بیاد بالا و روی سطح دریا قرار بگیره. در آن زمان میوه کوکودومر میتونه شناور باشه اما دیگه بارور نیست، بنابراین هنگامی که جریان‌های اقیانوسی باعث میشن که میوه در سواحل دور مثل مالدیو به ساحل بنشیند، دیگه نمیتونه رشد کنه و درخت دیگه ای رو به وجود بیاره. نام coco de mer فرانسوی و به معنای “نارگیل دریا” می‌باشد.
در گذشته پوست میوه کوکودومر از هند وارد ایران شد و به سرعت در میان صوفیان محبوب و به نماد تزکیه نفس آن‌ها از طریق چشم پوشی از کالاها و آرزوهای دنیوی تبدیل شد. دراویش صوفی و زاهدان سرگردان، هدایایی که برای رزق و روزی به آن‌ها داده میشد را در کشکول حمل می‌کردند. همچنین به عنوان ظروف نوشیدنی هم از کشکول استفاده می‌نمودند.
برای بسیاری از کشکول‌ها دهانه‌های آبخوری نصب شده بود. کشکول با زنجیر فلزی روی شانه نگه داشته یا آویزان میشد. علت نام گذاری اون هم به همین دلیل بود، زیرا کش به معنای کشیدن و کول به معنای دوش یا کتف است؛ یعنی چیزی که بر روی دوش حمل می‌شود. اولین نمونه‌های کشکول مربوط به قرن سیزدهم یا چهاردهم است.
خواص کشکول :
بسیاری از تسبیح‌ها و زیورآلات چوبی رو با کشکول میسازن و کشکول است که در گذشته‌های دور و در طب قدیم از آن به عنوان دارو در درمان بیماری‌هایی مانند: فلج، صرع و ناراحتی‌های عصبی و روده‌ای استفاده میشد.
افسانه‌هایی در مورد خواص کشکول :
درخت کوکودومر، بومی دو جزیره سیشل، پراسلین و کوریو هستش. قبل از اینکه این جزیره‌ها کشف شوند، میوه این درخت توسط جریان‌های اقیانوس به نقاط دوردست دنیا برده میشد، اما هیچ گاه جوانه نزده و گیاهی از آن نمی‌رویید.
دریانوردان مالایی، میوه کوکودومر را دیده بودند که از بستر دریا به سمت بالا می‌آید و به همین دلیل استدلال کرده بودند که این میوه باید روی درختان زیر آب، در جنگلی در انتهای اقیانوس هند رشد کند. به گفته آنتونیو پیگافتا و گئورگ ابرهارد رومفیوس، مردم مالایی معتقد بودند که این درخت خانه پرنده عظیم یا موجودی پرنده مانند به نام گارودا (یا رخ اعراب) هم بوده است.
کشیشان آفریقایی معتقد بودن که گارودا قادر به شکار فیل و ببرهستش. کاهنان آفریقایی بر این باور بودن که گاهی درختان کوکودومر از سطح اقیانوس بلند میشوند و زمانی که این اتفاق می‌افته، امواجی که درختان ایجاد می‌کردند اجازه نمی‌داد کشتی‌ها نزدیک به آنجا حرکت کنند و ملوانان درمانده توسط گارودا خورده می‌شدند.
در مالدیو، هر میوه کوکودومری که در اقیانوس یا سواحل پیدا میشد، باید به پادشاه تقدیم میشد و نگه داشتن آن برای خود یا فروش میوه کوکودومر می‌تونست منجر به مجازات اعدام بشود. با این حال، رودولف دوم، امپراتور روم مقدس توانست یکی از این میوه‌ها را به قیمت ۴۰۰۰ فلورین طلا خریداری کند. دریاسالار هلندی Wolfert Hermanssen هم در سال ۱۶۰۲ در ازای خدمات خود، یک میوه کوکودومر به عنوان هدیه از سلطان Bantam دریافت کرد.
ژائود باروس معتقد بود که کوکودومر دارای قدرت شفابخشی شگفت‌انگیزی است که حتی می‌توان گفت خواص کشکول از “سنگ گرانبها بزوار” هم برتر است. اشراف اروپایی در قرن شانزدهم اغلب پوسته‌های این میوه رو صیقل داده و با جواهرات با ارزش تزیین می‌کردند تا کلکسیونی برای گالری‌های خصوصی‌شان باشد. درخت کوکودومر اکنون یک گونه کمیاب و محافظت شده است.
دکتر برتولد کارل سیمن در یکی از کتاب‌های خود اشاره کرد که بسیاری معتقد بودند کشکول پادزهر تمام سموم است. این میوه نه تنها توسط دانشمندان و گیاه شناسان، بلکه توسط شاعران هم مورد ستایش قرار گرفته است.
کوکودومر در گذشته تنها در دو جزیره یافت میشد. امروزه این گونه به عنوان یک درخت زینتی در بسیاری از مناطق استوایی (از جمله باغ های گیاه شناسی در سریلانکا و تایلند) رشد می‌کند و جمعیت‌های فرعی در جزایر ماهه و سیلوئت در سیشل برای کمک به حفظ گونه ایجاد شده است.
در گذشته که جزایر سیشل ناشناخته بود و میوه کوکودومر از طریق جریان‌های آب به سرزمین‌های دیگر می‌رسید، مردم آن را شیئی جادویی می‌دانستند و به همین دلیل خواص کشکول را به صورت افسانه‌ای و غیرواقعی تصور می‌کردند. اما آنچه که بیشتر از نظر سلامتی اهمیت دارد، محتویات داخل میوه کوکودومر است.
از این میوه در طب سیدا، طب آیورودا و همچنین در طب سنتی چینی استفاده می‌شود. در غذا، معمولاً به عنوان تقویت کننده طعم سوپ‌ها در غذاهای جنوبی چین، مانند غذاهای استان گوانگدونگ یافت می‌شود.
میوه کوکودومر در طول قرن‌ها بسیار ارزشمند بوده است. نادر بودن آن باعث علاقه زیاد و قیمت‌های بالا در دربارهای سلطنتی شد و پوسته بیرونی سخت آن برای ساختن کاسه‌هایی مانند کاسه کشکول گدایی صوفیان و دراویش و سازها استفاده شده است.
انواع تسبیح و زیورآلات به نام تسبیح کشکول وجود دارد که از پوست میوه درخت کوکودومر ساخته شده است. این تسبیح‌ها و زیورآلات صرفنظر از جنبه زیبایی، مزایا و فوایدی دارند که از جمله آن‌ها می‌توان به استفاده از مواد طبیعی و ارگانیک، فراوانی و ارزان بودن، دیزاین‌های مدرن و بسیاری موارد دیگر اشاره کرد. شما می‌توانید از این مواد استفاده کرده و از زیبایی، سبکی و مقرون‌به‌صرفه بودن آن‌ها بهره‌مند شوید.
ازجملۀ این خواص :
- متعادل‌سازی یون‌ها در بدن
- حفظ کیفیت DNA
- پیشگیری از سرطان و رشد سلول‌های سرطانی
- خاصیت ضد التهابی
شاید برایتان جالب باشد که بدانید چوب این گیاه از گذشته‌های بسیار دور تا اوایل دورۀ صفویه از کشور هند وارد ایران میشده است، و در همان روزگاران بود که استفاده از آن رونق پیدا کرد. حجاج بسیاری در سفرهای حج خود چوب کشکول را با خود به همراه برده و از آن برای صرف غذا یا نوشیدن آب استفاده می‌کردند؛ زیرا معتقد بودند در این حالت از معنویات بیشتری برخوردار گشته و به خدا نزدیک‌تر میشوند.
